روزنه ای به رنگ

شدم مصداق واقعی این شعر:

تردید من برگ نگاه

می روی با موج خاموشی کجا ؟

ریشه ام از هوشیاری خورده آب

من کجا فراموشی کجا

دور بود از سبزه زار رنگ ها

زورق بستر فراز موج خواب

پرتویی ایینه را لبریز کرد

طرح من آلوده شد با آفتاب

اندوهی خم شد فراز شط نور

چشم من در آب می بیند مرا

سایه ترسی به ره لغزید و رفت

جویباری خواب می بیند مرا

در نسیم لغزشی رفتم به راه

راه نقش پای من از یاد برد

سرگذشت من به لبها ره نیافت

ریگ باد آواره ای را باد برد

امروز اعزام میشم

چهار سال پیش ،بعد از دوسال سگ دویی تونستم کارت معافی بگیرم.

اما بعدش یه نامه فرستادن دم در خونه که یا با پای خودت میای نظام وظیفه یا اینکه کت بسته میاریمت. منم رفتم اونجا و پرسیدم چی شده؟ اونا هم یه بخشنامه نشونم دادن و گفتن این قانونی که شما توسطش معافی گرفتین لغو شده و همه کارت هایی که قیلا هم صادر شده باطله و شما باید بفرمائید خدمت سربازی!!!

از اونجایی که هیچ جای دنیا اینجوری نیست که وقتی قانونی لغو میشه تمام کسانی که از این قانون پیروی کردن مجازات بشن، مردم شکایت کردن و خلاصه دولت فهمید که عجب کار احمقانه ای کرده و یه جوری بی سر و صدا همه کارتا رو پس داد تا بیشتر آبروی خودشو نبره.

اما در همین اثنا که داشتن کارتا رو پس میدادن و من خوشحال که دوباره کارت معافیتم بر می گرده از طرف دانشگاه یه نامه اومد و توش نوشته بود: بنا به در خواست سازمان نظام وظیفه از تحصیل شما ممانعت به عمل می آید !!!

منم بلند شدم و رفتم نظام وظیفه پرسیدم اینبار قضیه؟ چیه اونم گفت که : شما فریبکاری کردی و همینکه ما بخشش کردیم و زندان نمی فرستیمت خودش کلیه و باید دست بوس ما باشی. تو اومدی در حین تحصیل اقدام به معافیت کردی و این خلاف قانونه!.منم گفتم که تمام  اقدامات رو قبل از دانشگاه انجام دادم و فقط تاریخ کمیسیون ۱۹ مهر بوده یعنی ۱۹روز بعد از ثبت نام، که اونم دلیل بی خیالی و پاسکاری های الکی شما بوده و تازه خود شما گفتی که اگه تمام کارا رو قبل دانشگاه بکنی مشکلی نیست نگفتی؟ اونم گفت گیرم گفته باشم کو مدرکت؟ می خوای برو شکایت کن!!

رفتم دانشگاه و گفتم من چکار باید بکنم. گفتن ما دستور اکید داریم که نزاریم شما ادامه تحصیل بدی و تنها کاری که می تونیم اینه که انصراف بدی تا شاید بعد ها یه دانشگاه رفتی واحد هاتو تظبیق بدی.

منم انصراف دادم و برا کنکور خوندم و اتفاقا دانشگاه هم قبول شدم و همون شهر و همون رشته که همیشه می خواستم برم. اما از اونجایی که کشور ما خیلی شیر تو شیره(یا هر حیوان دیگه) قانون جدید بلافاصله بعد از قبولی من صادر شد که دانشجویان انصرافی پسر حق ثبت نام مجدد دانشگاه ندارن مگر اینکه دارای کارت معافیت باشند(شانسو می بینید!!)

گفتم به جهنم میرم خدمت، چون برای سرباز معلمی فرصت مناسبی بود و منم معدل خوبی داشتم مدارکم رو فرستادم، اما بجای برگ اعزام یه کاغذ بریده که با خط خیلی بد  توش نوشته شده بود به معاونت وظیفه عمومی استان مراجعه کنم, برخوردم. باز رفتم نظام وظیفه و کاشف به عمل اومد که کارتم رو که فرستاده بودن برا ابطال گم شده!! و تا تکلیف اون معلوم نشه نمیشه اعزام بشم. و اینجوری شد که سرباز معلمی هم ماسید.

بعد از چند ماه الافی و برو و بیا بالاخره  برگ اعزام واسم اومد و من افتادم جهرم . اونجا که رفتم بعد از یه روز آزار و اذیت از بین ۱۵۰ نفر اعزامی، برگه منو دستم دادن و گفتن مدارکت ناقصه برگرد برو تا دوباره بندازنت یه جای دیگه .مشکل از برگه واکسنم بود ۱۰سال تاریخ داره و من ۴ سال پیش زده بودم (یعنی همون وقتی که می خواستم کارت معافی بگیرم) هنوز ۶سال دیگه مونده بود اما اونا ازم قبول نکردن و نمی دونم چرا تو بندر وقتی می خواستن اعزام کنن گفتن مشکلی نداری که بعدش این همه راه نیام.

حالا بعد از پشت سر گذاشتن این همه مسائل  امروز دوباره روز اعزاممه باید برم 18 ماه برای کشورم خدمت کنم چرا که دارم از اکسیژنش استفاده می کنم نه چیز دیگه ! نمی دونم چه جوری حساب می کنن که این همه در میاد

اگه خدمتم تموم شه از این کشور می روم و دیگه هیچوقت بر نمی گردم. دلیلش هم می تونین حدس بزنین.

اما در اولین فرصت میام و به وبلاگ سر می زنم و چیزی که منو خوشحال می کنه نظر ها و حرفای قشنگ شماست که امید میده پس خواهشا نا امیدم نکنین . حتما از اونجا براتون می گم اما فعلا باید برم ...

ترانه

شاید باورتون نشه ولی من خیلی از وقت بی کاریمو می شینم آهنگ گوش میدم و حالا که با خودم فکر می کنم حدودا سه جهار ساعت در روز کارم آهنگ گوش کردنه و برام مهم نیست ایرانی باشه یا خارجی، با کلام باشه یا بی کلام . میخواد تو هر زمینه ای که باشه . اما کلا آهنگ هایی که لحن غم انگیزی داره بیشتر خوشم میاد. تو کامپیوترم بیشتر از بیست سی هزار ترانه ریختم.

این چند روزه یکی از دغدغه های فکریم این شده که چند روز دیگه  که رفتم خدمت چطور از ترانه هام خداحافظی کنم.

از لابه لای این همه ترانه هفتاشو که خیلی دوست دارم اینا هستند ازتون می خوام هر وقت فرصتی کردین برین گوش بدین که به قول معروف دوستان به جای ما باشند

البته اینا زیاد ترتیب نداره چون همشونو به یه اندازه دوست دارم

1. ترانه اولی آهنگ عزیزم با صدای امید: یه موسیقی رویایی با یک صدای بدون نقص، مطمئنم همتون شنیدین اما میگه:

                   می خوام تو دریای چشات تا جون دارم شنا کنم

                                                 می خوام حساب خودمو از عاشقات جدا کنم

                  فدا شدن برای تو دلیل زنده بودنه

                                                   می خوام عشقو جنونمو راهی قصه ها کنم

                  آخه تو ...

       2. ترانه دومی اهنگ لحظه ها با صدای معینه که هر چی زمان می گذره جاشو بیشتر تو دلم وا می کنه :

                اگه چشمات منو می خواست تو نگاه تو می مردم

                                                   اگه دستات مال من بود جون به دستات می سپردم

                اگه اسممو می خوندی دیگه از یاد نمی بردم

                                                    اگه با من تو می موندی همه دنیا رو می بردم

               بی تو اما ...

3.      ترانه سومی باز از معینه به اسم جدایی که آهنگ قشنگ مرحوم استاد بیات و صدای دلنشین معین جایی برای خرده گرفتن نذاشته:

            من که تو بن بست غربت زخمی از آوار پاییز

                                                فکر چشمای تو بودم با دلی از گریه لبریز

              شب عاشقونه ی من که حروم شد

                                                          مهلت بودن با تو که تموم شد

                ندونستم باید از تو می گذشتم ...

4.      ترانه چهارمی آهنگ خیال احسان خواجه امیریه که حس و حال عجیبی به آدم میده در عین شیرینی  تلخه:  

       بزار خیال کنم هنوز یه لحظه از نیازتم
                                              اگه تمومه قصه مون هنوز ترانه سازتم

              بزار خیال کنم هنوز پر از تب و تاب منی

                                                   روزا به فکر دیدنم شبا پر از خواب منی
      بزار خیال کنم تو دلتنگی هات ...

5.      ترانه پنجمی آهنگ لحظه ی هجوم غربت از علیرضا عصاره که آهنگ عجیب و قشنگی داره و یه شعر فوق العاده (اگه نشنیدین حتما گوش کنید):

               چه شبایی گریه کردم تو به حالم خنده کردی
                                                   آغوش خداحافظی رو حتی حوصله نکردی
                نه تو عاشقم نبودی مشت تو وا شده پیشم
                                                   دیگه دارم توی هق هق گرگ بارون زده میشم
      اشتباه بود، دل به تو بستن گناه بود ...

6.      ترانه ششمی از علیرضا افتخاریه که منو مسخ خودش کرده هیچی نمی گم جز مثل بالایی اگه نشنیدن برین گوش کنید :

                          می تراوید از نگاهت شور و شرم کودکانه
                                                             می سرودم زیر باران از نگاه تو ترانه
                          می توانستم چو لبخند بر لبانت جان بگیرم
                                                           یا بلغزم همچو اشکی کنج لبهایت بمیرم
          اگر از آن همه شوق و آرزو ...

7.      آهنگ هفتمی و آخری آهنگ مرد سفر از داریوشه، که هرچند زیاد داریوش گوش نمی دم ولی از حس و حال این ترانه هیچوفت نمی تونم بگذرم:

                   در هر منزل این راه بیابان هلاک است

                                          هر چشمه سرابیست که در سینه ی خاک است

                    در هر قدمت خار هر شاخه سر دار

                                            در هر نفس آزار هر ثانیه صد بار

چون همسفر عشق شدی مرد سفر باش ...

                 آهنگ های دیگه ای هم هستند که خیلی دوستشون دارم مثل وایسا دنیا ، متاسفم برات ، من ،تو بارون که رفتی و ... اما این هفتا چیز دیگه ای هستند.