میراث از دست رفته

ما جنوبی ها مردمان سخت کوشی بوده ایم که نسل اندر نسل در این سرزمین خشک و بی آب و علف زندگی کرده ایم.اجداد ما با قحطی ها خشکسالی ها و بیماری های زیادی دست و پنجه نرم کرده اند و با تلاشی مثال زدنی و زحمتی جان فرسا در زمین های لم یزرع نهال کاشتند و گیاه پرورانیدند تا بتوانند با ثمره آن قدری از گرسنگی خود و فرزندانشان بکاهند.حکایت های روزهای سختشان گاه آنقدر برایمان عجیب می نماید که با خود می پنداریم آیا اینان واقعیت دارد یا حاصل تخیلاتشان است. 

با همه ی این شرایط به قول خودشان:"در کنار تلاش برای زنده ماندن زندگی می کردیم!" 

برخلاف نسل امروز ما که با تمام آسایش و رفاهی که دارند؛نه زندگی می کنند و نه می خواهند زنده بمانند 

چرا باید اینگونه باشد؟ 

پاسخ این سوال چیزی نیست جز اینکه قدرت تحمل سختی و صبوری گذشتگان ما که میراثی ارزشمند بوده را از دست داده ایم...