کنار

ما توی حیاط خونمون یک درخت کنار داریم که از بس ثمر داده شاخه هاش سنگین شده و شکسته.البته این بار اولش نیست کار هرسالشه. ایندفه دیگه کفری شدم ،رفتمو و رودرو بهش گفتم: آخه این چه کاریه که داری میکنی؟! اخه مگه میشه حد و حدود خودتو ندونی؟ ببین خودتو به چه روزی در آوردی؟ این همه میوه آوردی،خودتو اوگار* کردی،برای چی؟ اگه برای ماست که خیر سرت همش کرمی و زبته* اصلا نمیشه خورد .میوه های اون شاخته ات هم که زدی شکستیو همش خشک شده.تازه اگرم نمی شکست بهتر از بقیه نبود که.مطمئنم مشکل روانی داری وگرنه با اونهمه سمی که بهت زدیم هیچ حشره ای دور برت پیدا نمیشد.نگو کرم از خودته قصد خودآزاری داری.حقته که  از ریشه بزنمت. 

این همه حرف براش زدم ولی اون هیچی نگفت فقط  مثل اوشکولا داشت بروبر  منو نگاه میکرد .

اوگار:لهواز،داغون 

زبت: گس